Een paar keer per week fiets ik langs dit hek. Staat in het park en ik heb geen idee waarvoor het hier vroeger is neergezet. Ik heb geprobeerd om oude fotos van het park te vinden omdat ik eigenlijk wel benieuwd ben wat er vroeger achter dat hek heeft gestaan. Ik ga het proberen uit te zoeken en kom er misschien ooit nog op terug. Tot dan was het een leuk project om mijn nieuwe camera weer eens op uit te proberen...
Dat iedere moeder trots is op haar kinderen snap ik, maar ik wil met jullie toch even een paar fototjes delen van mijn drie jongste mannen. Op de bovenste foto zien jullie Justin die samen met zijn vriend optreed bij de openeing van een jongerenhang plek. De jongelui hebben zelf samen met de gemeente het voor elkaar gekregen dat deze plek er is gekomen. Geweldig toch dat ze zoiets op eigen houtje uitzoeken en ook nog voor elkaar krijgen. Justin en zijn vriend hadden zelf een rap geschreven en deze ook laten horen. Echt geweldig. Op de onderste fotos zien jullie Mitchel en Wesley die een dag uit gaan met de stichting Live Life. 150 Motoren die met mensen met een verstandelijke beperking een hele dag uit gaan. En geheel vrijwillig. Als je dan twee van je eigen kinderen achterop die grote motoren ziet stappen dan staan de tranen in je ogen. Soms geeft het zoveel verdriet dat ze met hun handicap moeten leven maar op zulke momenten ben ik zo trots op ze...
Ik heb een nieuwe camera gekocht en het advies van de winkel was om voor de vakantie even lekker te oefenen. Dan kan ik nog even langskomen voor advies en zo. Dus met de fiets door Kampen en bekijken wat er nu mooi op de foto kan. In het park zag ik allemaal dansende vlinders dus maar een paar plaatjes schieten. Eenmaal thuis zag ik pas hoe mooi deze foto was. Dit voorspeld veel goeds voor de vakantie fotos op Kreta..
Soms dan begin je ergens aan en lijkt het maar niet te willen lukken. Ik heb dat met deze beer. Zes jaar geleden heb ik een keer in een opwelling op een beurs een pakketje gekocht. Er ook vol goede moed aan begonnen en vervolgens in de kist met knutselspullen gedaan en daar bijna zes jaar laten liggen. Mitchel was laatst een dagje ziek en ik ben die dag lekker met hem in huis gebleven en toe heb ik besloten om mijn beer maar weer eens te pakken. Eigenlijk was hij al bijna klaar en na een middagje worstelen is dit het resultaat. En nu mag hij eindelijk tussen mijn brocante spulletjes zitten. En ik ben er stiekum toch wel een beetje trots op. Maar ik geloof niet dat ik er nog een keer een ga maken. 
Dit is de paspop die ik van mijn zus Jacqueline heb gekregen. Hij komt uit een winkel en er is helaas een opening aan de onderkant gemaakt zodat ze ook een broek aankon. het lijfje is van tricot en jacq heeft per ongeluk haar kruis meegeverft hahhaha..
Dit is het geworden. Ik heb er nog wat teksten op gestempeld. Een hele klus maar ik vind hem zelf heel leuk geworden. Staat weer prachtig in de gang.
